Getuigenissen

13.05.2020

Het verhaal van Jessica: grenzen verleggen tijdens Therapie Overkoepelende Groepsactiviteiten

Op een dag werd me op de revalidatie gevraagd of ik misschien zin had om deel te nemen aan een TOG (therapie-overkoepelende groepsactiviteit). We zouden gaan knutselen rond Pasen en mochten kiezen tussen figuurzagen of mozaïek. We gingen ook eieren schilderen. Het sprak me wel aan, maar ik was tegelijk angstig over het onbekende. Zou er wel een duidelijk plan zijn, wie zou er nog allemaal meedoen, zou ik op een plaats kunnen gaan zitten waar ik me veilig voel? Ik ben de mogelijkheden van mijn “nieuwe ik” nog aan het verkennen en wist niet of ik het wel zou kunnen. Knutselen heb ik altijd graag gedaan. Vroeger was dit simpel en ontspannend, nu niet meer. Na wat wikken en wegen koos ik ervoor om de uitdaging toch aan te gaan.

Tijdens de activiteit kreeg iedereen meerdere werkdoelen voor zich. Ik moest er tijdens de activiteit op letten om op een gepaste manier te antwoorden als ik tijdens de oefening werd aangesproken. Dit is niet vanzelfsprekend voor mij. Sommige dingen werden al wat voorbereid tijdens de therapieën. Het was tof dat iedereen meehielp.

Spreken en dingen doen is voor veel mensen normaal, maar sinds mijn CVA vraagt dit voor mij heel veel aandacht en concentratie. De combinatie zorgt ervoor dat ik anders reageer dan ik zou willen. De klemtoon, maar ook de zinsbouw loopt dan niet helemaal vlotjes. Soms vergeet ik ook wel eens waar ik mee bezig ben. Doordat ik wat mensenschuw ben, vind ik het moeilijk om in groep te zijn. Ik zoek dan een plaatsje alleen op of in de buurt van mensen die me kennen en me zonder woorden begrijpen. Hierdoor voel ik me veiliger. Als er te veel prikkels zijn kan ik ze slecht filteren.

Toen het zover was, verzamelden we ons in een lokaal waar alles klaar stond. Er was aan alles gedacht en het zag er gezellig uit. Nadat er werd uitgelegd wat we juist moesten doen, ging iedereen met zijn taak aan de slag. Ik koos ervoor om een mozaïek te maken van een paashaas. Alles was goed uitgelegd, maar toch ging het in het begin even mis. Er was veel lawaai, er kwam wat veel tegelijk op me af en ik panikeerde. Gelukkig schoten begeleiders en mede-revalidanten te hulp en zo kon ik toch aan de slag. Zelf de tegels breken lukte me niet, maar met wat hulp kwam dit in orde en zo kon ik aan de slag met het leuke werk: puzzelen en lijmen. Het was plezant zweten. Van het mozaïeken gingen we aan het schilderen en terwijl dit droogde weer terug. Ik heb 2 voormiddagen aan mijn paashaas gewerkt.

Regelmatig waren er pauzes met een koekje en iets te drinken. Sommigen gingen buiten een frisse neus halen. Je mocht zelf aangeven wanneer je een pauze nodig had. De TOG duurde 2 halve dagen en er was ook nog de mogelijkheid om achteraf individueel verder af te werken als het nodig was. Ik heb achteraf de tegels nog opgevoegd. Het was niet gemakkelijk, maar ik ben enorm fier op het resultaat.

Mozaiek

Toelichting door Joke Ceusters (begeleidster)

Wanneer mensen na een hersenletsel bij ons komen revalideren, gaat er in de eerste plaats een gespecialiseerd team van therapeuten met hen aan de slag. Mensen worden uitvoerig getest, specifieke oefeningen worden aangeboden en ook heel wat therapeutische gesprekken komen aan bod. Alles wordt in het werk gesteld om zo veel mogelijk vooruitgang te boeken. Voor de revalidant is het vaak een welkome afwisseling om naast al deze oefeningen, veelal met pen en papier, ook activiteiten te kunnen ondernemen.

Een mogelijkheid die we in het revalidatiecentrum aanbieden, is om af en toe deel te nemen aan Therapie-Overkoepelende Groepsactiviteiten (TOG). Dit zijn praktische groepsactiviteiten waarin doelen vanuit verschillende therapiegebieden vervat zitten. Een vertaling dus naar de dagelijkse realiteit, maar wel één met extra uitdagingen. De activiteiten worden afgestemd op een selectie van revalidatiedoelen. Een voorwaarde voor deelname is dan ook om zinvol rond één of meerdere van deze doelen te kunnen werken. Zo vormen ze een mooie aanvulling op het vaste aanbod van therapieën.

Een voorbeeldje kan dit misschien verduidelijken. Binnen de therapieën neuro, logo en kine wordt er gewerkt aan aandacht, geheugen, taalvaardigheid en motoriek. Al die vaardigheden zijn vaak juist in combinatie belangrijk wanneer je activiteiten gaat ondernemen. Je kan bv geen wandeling in groep maken wanneer je hersenen niet in staat zijn om verschillende taken als stappen, spreken, luisteren enz. samen te combineren. Daarnaast is er ook altijd de mogelijkheid om te werken aan sociale vaardigheden. Elkaar laten uitspreken, je beurt afwachten, gepast taalgebruik, … dingen die onmisbaar zijn in een normaal sociaal leven.

Als extra bonus is er naast alle voorgaande zaken nóg een aspect dat meespeelt nl. samen iets doen, en dit in een heel andere sfeer en kader dan gewoonlijk binnen de revalidatie. Samen in groep iets doen is vaak moeilijk (enkel en alleen al door de hoeveelheid aanwezige prikkels), maar het heeft ook een grote meerwaarde, namelijk de mogelijkheid om elkaar op een andere manier te leren kennen of beter te leren kennen. Elke revalidant stapt hier binnen met zijn eigen specifieke moeilijkheden en onzekerheden door wat hij/zij heeft meegemaakt. Samen dingen ondernemen (die voor ieder o.w.v. verscheidene redenen moeilijk zijn), kan een gevoel van verbondenheid scheppen. Ook dat is zeker van belang.

Binnen een grote en diverse groep mensen heeft niet iedereen dezelfde interesses. Ook ziet niet iedereen het zitten of kan het aan om in groep iets extra te doen. Toch probeer ik ernaar te streven telkens activiteiten uit te zoeken waarmee ik een breed publiek kan aanspreken, al mag de groep ook niet té groot zijn o.w.v. de praktische haalbaarheid. We ondernamen reeds een wandeling doorheen natuurgebied, volgden een yoga en relaxatiesessie, maakten feestelijke hapjes tegen kerst en werkten creatief rond het paasthema. Er zijn talloze mogelijkheden.

Onze revalidanten kunnen telkens kiezen of ze graag willen deelnemen of niet. Er wordt gekaderd aan welke revalidatiedoelen mensen binnen de activiteit kunnen werken (dit is voor iedereen anders) en daarna is de keuze aan hen. Dit zorgt ervoor dat de deelnemers gemotiveerd zijn en dat zorgt uiteraard voor een aangename sfeer. Het is super intensief voor iedereen (zowel naar voorbereiding als naar uitvoering) maar ook altijd heel fijn, aangezien het veel voldoening schenkt.